|
به طور کلى مفسرین آن را گناهى دانستهاند که مشرکان به پیامبر نسبت مىدادند. علامه طباطبایى(ره) در تفسیر شریف المیزان مىفرمایند: منظور از «ذنب» در این جا گناه اصطلاحى؛ یعنى مخالفت اوامر مولوى الهى نیست زیرا اگر گناه شرعى باشد بخشش آن چه ارتباطى با پیروزى دارد؟ بلکه مراد از «ذنب» در این جا معنى لغوى است و آن وقتى است که انسان کارى کند که نتیجه نامطلوبى در پى آورد و چون پیامبر براى توحید قیام کرد و در برابر شرک و بتپرستى ایستاد این حرکت پیامبر نزد کفار و مشرکان ذنب و گناه بزرگ پیامبر(ص) به حساب مىآمد و جنگ و نبردهایى که در این زمینه پدید آمد همه را بر گردن پیامبر مىنهاده و کمر همت به نابودى آن حضرت بسته بودند. از طرف دیگر معناى «مغفرت» پوشاندن اثر نامطلوب است و خداوند با پیروزى آن حضرت اثر آنچه در ذهن کفار بود که نام پیامبر را محو کنند از بین برد و شوکت و سرافرازى را به ارمغان آورد. منبع: ترجمه تفسیر المیزان ج 18 ص 377 - تفسیر نمونه ج 22 ص 18. لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
نوشته شده توسط حجة بن الحسن در دوشنبه 85/7/3 و ساعت 8:14 صبح
|
